Mijn zoon at al mijn biefstuk op en gaf me een bord koude restjes uit een hoek van de tafel, lachend en pratend met zijn vrouw en kinderen over hete steaks zonder ook maar één keer naar me te kijken, zich niet bewust dat de volgende ochtend alles waar zijn familie op rekende — van het dak boven hun hoofd tot de warme maaltijden op hun tafel, door de toekomst van zijn kinderen — hen stilletjes zou ontvluchten.