Ze hebben alles. » Josephine glimlachte angstaanjagend, haar gezicht zo dun als een scheermes. « Je hebt een titelakte, Arya. Je weet het alleen nog niet. Laten we je vader aan zijn gastheer voorstellen. » De voordeur ging niet open. Ze zijn afgenomen. Oma klopte niet. Ze liep gewoon door de poort van het landhuis, alsof de sloten hun meester herkenden en oplosten.
Een sneeuwstorm raasde achter haar aan. Een wervelwind van sneeuw en wind die door de marmeren hal draaide en de hitte van de open haard in enkele seconden doofde. Ik liep twee stappen achter haar, omringd door lijfwachten. Ik voelde me als een geest die terugkeerde om de levenden bang te maken. De jas drukte op mijn hele lichaam. Mijn lichaam smolt nog steeds, maar mijn geest was vlijmscherp.
Ik zag het tafereel zich ontvouwen als een auto-ongeluk in slow motion. De woonkamer was als een tafereel van afwisselende hebzucht. De noodgenerator startte eindelijk en vulde de kamer met een scherp, noodgeel licht. Gregory lag half in slaap en hief een kristallen glas whisky in een toost. Patricia bewonderde de diamanten armband om haar pols. Reys was iets aan het typen op mijn laptop.
Ze verstijfden. Stilte was niet zomaar stilte. Het was zwaar. Het was het geluid van zuurstof die uit de kamer werd gezogen voor de explosie. Moeder. Gregory’s stem stokte. Hij liet het glas zakken, en de vloeistof liep over de rand op het Perzische tapijt. Hij knipperde met zijn ogen en probeerde zijn gedachten te ordenen. We… We hadden je niet verwacht. De wegen zijn afgesloten.
Josephine keek niet naar hem. Ze stapte midden in de kamer en tikte met haar hielen op het parket als een hamer op een bankje. Ze deed haar jas niet uit. Ze glimlachte niet. Ze keek naar de kerstversieringen, de stapel cadeaus en het eten op tafel, met de klinische afstand van een sanitaire inspecteur die een besmette restaurant sluit.
« Zet de muziek uit, » zei ze. « Het was geen verzoek. » Reese greep naar de afstandsbediening, haar ogen wijd open. De kerstjazz doofde meteen weg. Gregory zette een stap vooruit door het masker op te zetten dat hij droeg voor investeerders en schuldeisers. Een charmante, onbegrepen patriarch. Josephine, echt? Je hebt ons laten branden. We hebben gewoon een rustige familieavond doorgebracht.
