Toen, op een rustige middag, was het moment daar. Met moeizame ademhaling reikte hij naar me en gaf me een oud kussen – de randen gerafeld, de stof versleten. Zijn stem trilde toen hij fluisterde: « Voor… Althea… » Ik hield het kussen stevig vast, verward. Minuten later sloot hij voor de laatste keer zijn ogen.
Het geheim in het kussen
Die nacht, tijdens de wake, opende ik stilletjes het gescheurde kussen. Wat eruit viel, deed mijn hart stilstaan: kleine gouden munten en drie oude spaarboekjes. Ik staarde hem ongelovig aan en barstte toen in tranen uit. Al die jaren had hij al het geld dat zijn kinderen hem gaven, gespaard, zelfs de opbrengst van de verkoop van een klein stukje land. In plaats van het voor zichzelf te gebruiken, verstopte hij alles in dat kussen – gewoon om het aan mij te geven.
Er zat ook een briefje in, geschreven in een trillend handschrift: « Althea, je bent de liefste en meest hardwerkende schoondochter die ik me ooit zou kunnen wensen. Ik kan je geen rijkdom nalaten, maar ik hoop dat dit je helpt een beter leven te leiden. Geef de broers en zussen van je man niet de schuld – dit was mijn keuze. Ik laat dit aan jou over omdat je twaalf jaar voor me hebt gezorgd. »
