Mijn moeder overleed op een dinsdagochtend in oktober. Marcus was aan het werk. Hij zei dat hij niet langer afwezig kon zijn. Ik stond aan zijn bed, hield zijn hand vast tot zijn laatste adem.
De begrafenis was ontroerend. De kerk was vol. Marcus speelde de rol van de ondersteunende echtgenoot, maar bleef me vragen naar het testament.
De dag na de begrafenis, terwijl ik nog in mijn pyjama was, omringd door condoleancekaarten, kwam Marcus de kamer binnen.
« Shanice, we moeten praten. »
Hij vertelde me dat hij wilde scheiden. Twee dagen na de dood van mijn moeder. Mijn lichaam verstijfde.
De volgende ochtend kwam hij terug met de scheidingspapieren die al waren ingediend. Hij sprak kalm over de verdeling van eigendommen, de verkoop van het huis, « eerlijke procedure ». Hij suggereerde zelfs dat de erfenis van mijn moeder gedeeld zou worden.
Op dat moment begreep ik dat alles om geld draait.
Ik heb diezelfde dag Master Bernard Jackson gebeld. Hij wachtte op me.
In zijn kantoor legde hij me uit dat mijn moeder zes maanden eerder dingen had voorbereid. Ze had een erfbeschermingstrust opgericht.
Alles wat ze me naliet — het huis, de spaargelden, de levensverzekering, de investeringen — werd in een onherroepelijke juridische structuur geplaatst, exclusief op mijn naam.
Er kon niets gedeeld worden. Geen cent.
Hij las me een brief voor, geschreven met zijn eigen hand:
« Een moeder weet het. Ik zag wat jij nog niet kon zien. Dit erfgoed is jouw vrijheid. »
Ik heb lang gehuild. Niet alleen voor het geld, maar ook voor de liefde en helderheid van mijn moeder.
Op advies van de advocaat liet ik Marcus geloven dat hij zijn deel zou krijgen. Ik schreef elk van zijn woorden op, elk van zijn verzoeken. Tot de dag dat hij me om $100.000 vroeg « vooruit », voor een dubieuze investering.
Het was tijd.
Er werd een ontmoeting geregeld met zijn advocaat. Meneer Jackson stelde de feiten kalm vast. De trust was legaal, solide, onaantastbaar.
Marcus barstte uit van woede. Hij begreep dat hij er niets bij zou winnen.
Ik stond op en zei tegen hem dat hij voorgoed uit mijn leven moest verdwijnen.
