Een leven waarin liefde onbetaalbaar was.
De rechercheur stond op bij onze ingang, haar uitdrukking professioneel maar welwillend.
« Juffrouw Thompson, ik begrijp dat u een ongelooflijk verhaal te vertellen heeft, » zei ze. « We hebben de hele nacht, en ik ben hier om tot het einde naar je te luisteren. »
Ik ging zitten, omringd door mijn geliefde familie en mijn nieuwe bondgenoten, en begon voor het eerst in achtentwintig jaar mijn waarheid te spreken.
Twee uur na het begin van mijn verhoor door de politie stormde Nathan binnen met versterkingen.
Achter hem stond Melissa, mijn beste vriendin sinds de universiteit en nu een formidabele advocaat, nog steeds gekleed in haar rechtszaalpak. Twee uniformagenten omsingelden hen, serieus kijkend.
« Sorry dat ik u onderbreek, inspecteur Morrison, » zei Melissa kortaf terwijl ze haar aktetas op tafel zette. « Ik ben Melissa Chang, de advocaat van mevrouw Thompson. Ik moet even met mijn cliënt spreken, en deze agenten hebben nieuwe informatie die relevant is voor de zaak. »
Inspecteur Morrison knikte terwijl ze haar aantekeningen verzamelde.
« We nemen een pauze van vijftien minuten. Heren agenten, u kunt me buiten een briefing geven. »
Zodra de deur dichtviel, veranderde Melissa van professioneel advocate in een bezorgde vriendin.
« Crystal, gaat het wel? » vroeg ze, terwijl ze me snel omhelsde. « Ik heb de live gezien en ik ben direct hierheen gekomen. Nathan vertelde me onderweg alles. »
« Ik… Ik begon « goed » te zeggen, maar stopte toen. « Nee. Het gaat niet goed met me. Maar het komt goed. »
« Goed. Eerlijkheid is beter, » zegt ze, terwijl ze haar laptop tevoorschijn haalt en haar vingers op volle snelheid over het toetsenbord gaan. « Ik heb wat onderzoek gedaan tijdens de reis. Je ouders hebben indrukwekkende sporen achtergelaten. Nathan gaf me toegang tot je accounts en, Crystal, ze stelen al jaren van je. »
« Wat bedoel je? » Maar na de onthullingen van vanavond had niets me nog moeten verrassen.
Melissa draaide haar scherm naar mij toe.
« Creditcards op jouw naam die je nooit hebt geopend. Nutsrekeningen bij hun huis, opgeslagen onder je sofinummer. Ze hebben schulden op jouw naam opgebouwd terwijl ze een onberispelijke kredietgeschiedenis onderhouden. Een klassiek geval van identiteitsdiefstal. »
Nathan liep heen en weer in de kleine kamer, zijn gebruikelijke kalmte brak.
« Ik wist dat ze giftig waren, » zei hij, « maar dit… Het is op veel manieren crimineel. »
« En dat is nog niet alles, » vervolgde Melissa terwijl ze meer documenten tevoorschijn haalde. « Ik heb leenaanvragen gevonden. Ze probeerden een hypotheek te krijgen met een vervalste akte voor je appartement. De bank vond dit verdacht, en dat is de enige reden dat de aanvraag werd afgewezen. »
