Onderzoek en postmortaal bewustzijn.
Teams in Europa en de Verenigde Staten onderzoeken wanneer het menselijk bewustzijn daadwerkelijk ophoudt. Ze gebruiken hart- en hersenmonitoren om patiënten met een hartstilstand te monitoren. In sommige gevallen houdt de hersenactiviteit enkele minuten aan, vergezeld van specifieke elektrische golven.
Deze golven kunnen de waarneming van intense beelden of sensaties verklaren. Patiënten beschreven bijvoorbeeld ervaringen als tunnels van licht, ontmoetingen met overleden dierbaren of een gevoel van absolute vrede. Onderzoekers merken opvallende overeenkomsten op tussen deze verhalen, ondanks de verschillen in de ervaringen.
Lees:
Plotselinge verdwijning zet autoriteiten op scherp.
Andere studies hebben zich gericht op hersengebieden die verband houden met bewustzijn. De temporale en pariëtale gebieden lijken bijzonder actief te zijn tijdens bijna-doodervaringen. Dit kan erop wijzen dat de hersenen een samenhangend verhaal over de ervaring organiseren, zelfs wanneer vitale functies afnemen.
De dodelijke crash op de Dubai Airshow
veroorzaakt schokgolven in de regio
. Dit onderzoek bewijst het bestaan van de ziel niet definitief. Het opent echter fascinerende mogelijkheden om te begrijpen wat er na de dood gebeurt. Wetenschappers benadrukken dat de wetenschap nog steeds op zoek is naar objectieve antwoorden op dit fenomeen dat de menselijke subjectiviteit beïnvloedt.
De ziel tussen wetenschap en spiritualiteit
. Het concept van de ziel is niet exclusief religieus. Filosofen en sommige wetenschappers beschouwen het als een verlengstuk van het menselijk bewustzijn. Men gelooft dat het geheugen, emoties en iemands identiteit vertegenwoordigt. De vraag of de ziel na de dood voortleeft, blijft onbeantwoord, maar er is wetenschappelijk bewijs dat deze hypothese ondersteunt.
Verslagen van bijna-doodervaringen (BDE’s) laten zien dat ingrijpende ervaringen zelfs plaatsvinden wanneer de hersenen geen zuurstof meer krijgen. Dit roept vragen op over de ware aard van het bewustzijn. Sommige wetenschappers suggereren dat de ziel mogelijk buiten het fysieke lichaam bestaat, terwijl anderen geloven dat deze ervaringen een creatie van de hersenen zijn, bedoeld om het individu te beschermen tegen angst voor de dood.
Deze dualiteit tussen wetenschap en spiritualiteit wakkert het debat aan. Bijna-doodervaringen worden een gemeenschappelijke noemer in de neurologie, psychologie en religieuze overtuigingen. Ze tonen aan dat de angst voor de dood en het mysterie van het hiernamaals iedereen aangaan, ongeacht hun overtuigingen.
Veel onderzoekers raden aan om deze verschijnselen verder te bestuderen. Vooruitgang in de neurowetenschap en medische beeldvorming kan tastbaar bewijs leveren over de hersenfunctie op het moment van overlijden. Inzicht in deze mechanismen kan ook terminaal zieke patiënten en hun families ondersteunen.
Lees
‘Leven na de dood: wat wetenschappers zeggen over het lot van de ziel’.
Leven na de dood blijft een fascinerend en complex onderwerp. De wetenschap begint aanwijzingen te geven, maar beantwoordt nog niet alle vragen. De ziel bestaat mogelijk buiten het lichaam of weerspiegelt simpelweg voorheen onbekende hersenprocessen. In beide gevallen laten deze studies zien dat de dood mogelijk niet het einde is, maar het begin van een nieuw mysterie dat wacht om ontrafeld te worden.
