« Omdat jullie tenslotte mijn ouders zijn. En omdat ik wilde bewijzen dat succes je niet wreed hoeft te maken. »
Ik keek rond de tafel.
« Deze familie gaat veranderen. Geen gedachteloze wreedheid meer. Cameron, jouw werk zal los staan van onze familieband. Je wordt beoordeeld op je prestaties. Maar als je ooit zo met me praat als vanavond, ga je op zoek naar een nieuwe baan. Is dat duidelijk? »
« Kristalhelder, » fluisterde hij.
Hoofdstuk 6: Het Nieuwe Normaal
Drie maanden later zat ik in mijn kantoor op de 38e verdieping. De overname is afgerond. Cameron stortte zich in de wervelwind van werk, vol nederigheid en concentratie.
« Victoria? » riep mijn assistente. « Cameron Clearwater is hier voor een afspraak. »
Hij liep binnen, zag er professioneel uit, minder arrogant.
« Je kwartaalbeoordeling ziet er goed uit, » zei ik tegen hem. « De klantbehoud stijgt. »
« Dank je. Ik heb hard gewerkt om mijn plek te verdienen. »
« Je verdient het. »
Hij keek naar me. « Denk je dat ik dat altijd al kon? Of ben ik verbeterd sinds jij aan de macht kwam? »
« Je speelde een spel dat bestond, » zei ik. « Nu is er een beter spel om te spelen. »
Hij lachte. « Het is vreemd om je zus als baas te hebben. Maar ik denk dat ik je nu meer respecteer dan ooit tevoren. »
« Ik zou het graag willen, » zei ik.
Die avond ging ik zondagavond naar het huis van mijn ouders. De dynamiek is veranderd. Niemand gaf professioneel advies. Ze vroegen met oprechte interesse naar mijn bedrijf.
Mijn telefoon trilde. Een bericht van Cameron.
Mama vraagt of je appeltaart wilt. Hij zegt dat hij een extra portie maakt voor restjes.
Ik glimlachte en schreef terug: Ja.
Sommige dingen veranderen nooit. Maar de belangrijke zijn veranderd. Ik was niet langer een mislukkeling in mijn familie. Ik was Victoria Clearwater. En eindelijk kon ik mezelf zijn.
