« Hij had toegang nodig tot de Sterling Family Trust, » zei ik, hem negerend. « Meer specifiek de clausule over gezamenlijke aansprakelijkheid van echtgenoten die ingaat bij het huwelijk. Ik stond op het punt om na deze ceremonie een document te ondertekenen in de consistorie. Een document dat mij wettelijk garant zou stellen voor zijn reeds bestaande schulden. »
Ik keek naar de papieren die op het tafeltje naast de priester lagen: de huwelijksvergunning en de financiële regelingen vóór het huwelijk.
« Ik wilde het tekenen, » loog ik. « Ik wilde hem redden. Maar nu… »
Ik draaide me om naar Chloe. Ik glimlachte naar haar, een roofdier dat naar zijn prooi kijkt.
Nu heeft hij jou gekozen, Chloe. Hij heeft verklaard, voor God en deze getuigen, dat hij zich aan jou en je ongeboren kind heeft toegewijd. In deze staat vormen de huwelijksakte en de aanvaarding van de verlovingsring een bindende mondelinge partnerschapsovereenkomst.
Ik boog me naar Chloe toe.
« Gefeliciteerd, lieverd. Je hebt gewonnen. Je hebt niet alleen de man gewonnen. Je hebt zijn grootboek gewonnen. Volgens de incassobureaus die deze ceremonie hebben gevolgd… is de ‘partner’ degene die de lasten deelt. Jij bent nu de vrouw die naast hem staat. »
Ik deed een stap achteruit en keek hen beiden aan.
« Hij is helemaal van jou, Chloe. En de rente ook. »
De kleur verdween zo snel uit Chloë’s gezicht dat ze eruitzag als een lijk. De triomfantelijke grijns verdween en maakte plaats voor de rauwe angst van een vrouw die besefte dat ze net een granaat had gevangen.
Ze keek naar de ring in haar hand alsof hij haar huid verbrandde. Ze keek naar Mark.
« Schulden? » fluisterde ze met trillende stem. « Welke schulden? Jij… je zei dat je rijk was. Je zei dat je investeringen had! Je zei dat we voor altijd veilig zouden zijn als je met haar trouwde en van haar scheidde! »
De bekentenis hing in de lucht. Ze had het plan in haar paniek toegegeven.
Mark, die zijn vangnet zag verdwijnen, raakte in paniek. De façade van de « verantwoordelijke vader » verpulverde onmiddellijk. Hij duwde Chloe van zich af. Ze struikelde op haar hakken en viel achterover op de altaartreden.
« Nee! » schreeuwde Mark, Chloe negerend. Hij sprong op me af. « Anna! Schatje, alsjeblieft! Luister niet naar haar! Ze liegt! Ik hou niet van haar! »
Wanhopig greep hij de zoom van mijn jurk vast.
« Het is een leugen! » riep Mark, terwijl de tranen van angst over zijn wangen stroomden. « Er is geen baby! Ze verzint het! We hebben het bedacht om geld te verdienen, ja, maar ik hou van je! Ze is niks, Anna! Ze is blut! Ze is maar een serveerster! Ze heeft me niets te bieden! Jij bent de enige die me kan redden! »
De wreedheid van zijn woorden galmde door de heilige zaal. Chloe, op de vloer, slaakte een snik van pure vernedering. De man met wie ze had samengespannen, de man van wie ze dacht dat ze hield, had haar net teruggebracht tot haar bankrekening, voor de ogen van de hele stadse elite. Hij wilde haar niet. Hij wilde een portemonnee.
« Ze is nutteloos voor mij! » schreeuwde Mark, en onthulde de lelijke, duistere waarheid van zijn ziel.
Ik keek op hem neer. Ik voelde niets. Geen liefde, geen haat. Alleen de koude voldoening van een voltooide transactie.
« Doe mijn jurk uit, Mark, » zei ik zachtjes.
Ik gebaarde naar het beveiligingsteam dat ik had ingehuurd – vier grote mannen die in de coulissen hadden staan wachten. Ze stapten naar voren, trokken Mark van me af en hielden hem vast.
Ik streek de zijde van mijn gewaad glad. Ik keek naar de priester, die een kruisteken maakte, en vervolgens naar de gemeente.
« Mijn excuses voor het gebrek aan taart, » zei ik. « Maar ik denk dat het vermaak het waard was. »
Ik draaide me om en begon door het gangpad te lopen. Alleen.
Mark verzette zich tegen de bewakers. « Anna! Waar ga je heen?! Je kunt me niet achterlaten! Ze vermoorden me! Anna! »
Ik bleef halverwege het gangpad staan. Ik draaide me niet om. Ik sprak alleen luid genoeg zodat hij het kon horen.
« Maak je geen zorgen, Mark. Ik ben je vrienden niet vergeten. »
