Weken werden maanden. Het café werd omgetoverd tot een plek van leven en muziek. Daniel was geen redder: hij was aanwezig. Discreet. Constant.
Ellie speelde elke avond piano. Winter Glow werd een brug tussen verleden en toekomst.
Grace leerde weer te vertrouwen. Daniel leerde opnieuw wat echt belangrijk was.
Ze beloofden niets overdreven. Ze bouwden langzaam op. Een familie op hun eigen manier.
Een jaar later keek Daniel naar Ellie die zelfverzekerd speelde onder het warme licht van het café. Grace keek haar trots aan.
Hij begreep toen dat muziek nooit verdwenen was. Ze wachtte gewoon om weer gehoord te worden.
Deze keer zou hij niet meer weggaan.
