Hij streelde haar haar, deed alsof hij teder was, dwong een traan voort. Hij boog zich naar haar toe, als een man gebroken door verdriet.
En, dicht bij haar oor leunend, fluisterde hij zo zacht dat niemand anders het kon horen behalve zij:
« Ik ga de beste kwaliteit kist voor je bestellen, mijn lief… »
Hij glimlachte lichtjes.
« Ik heb het geld al. Al je geld is nu van mij. »
Hij richtte zich op, keek nog één keer en stond op het punt de kamer te verlaten toen zijn telefoon trilde.
Een boodschap.
Terwijl hij het las, trok het bloed uit zijn gezicht.
« Lieverd… Als je dit leest, is het omdat je dacht dat ik je niet zou horen.
Maar ik heb alles gehoord. »
Het hart van de man begon sneller te kloppen.
Het bericht ging verder.
« Ik ben niet dood. Dat was ik nooit.
En nu zal iedereen weten wie je echt bent. »
Hij liet bijna de telefoon vallen.
Hij draaide zich snel naar het bed.
