We hebben lang gepraat, echt gepraat. Ze vertelde me hoe hij hun financiën had « vereenvoudigd », hoe ze niet meer naar de afschriften keek, hoe hij haar vrienden had gediscrediteerd totdat ze stopte met antwoorden, hoe elk meningsverschil eindigde in « je overdrijft. » Ik luisterde naar haar zonder te snel alles op te lossen. Soms is het benoemen van je realiteit al een daad van kracht.
Toen ze er klaar voor was, maakten we een eenvoudig en concreet plan: haar wachtwoorden veranderen, haar toegang verwijderen, de accounts controleren, haar vriendin Natalie bellen, en indien nodig een veilige haven bieden voor haar en de kinderen.
De dagen erna bevestigden zijn vermoedens: verborgen kosten, discrete opnames, opgestapelde leugens. Ze schreeuwde niet. Ze zocht steun. Een advocaat, een therapeut, zijn familie.
Wat vakanties betreft, is verloren geld een dure les geworden. Maar we maakten van de rest een ander, eenvoudiger verblijven: Emily, de kinderen en ik. Zang, stressvrije maaltijden en het recht om te ademen.
