De weken na Benjamins verklaring op mijn verjaardagsfeest voelden als de nasleep van een storm. Alles om me heen droeg de sporen van een ramp, maar ik bleef sterk, veerkrachtiger dan ooit. Mijn hart bonkte niet langer wild. Voor het eerst in jaren werd ik niet beheerst door angst, maar door iets veel krachtigers: helderheid.

Toen ik introk in het nieuwe appartement dat ik een paar maanden eerder had gekocht, voelde ik me herboren. Het grote huis in de buitenwijk waar ik zoveel jaren de rol van perfecte echtgenote had gespeeld, voelde nu als een gevangenis. Elke kamer droeg nog steeds de stempel van de vrouw die ik was geweest: volgzaam, stil, onzichtbaar. Daarentegen was dit kleine appartement met uitzicht op het meer een blanco canvas, helemaal van mij. Niemand om me te beoordelen, niemand om me te kleineren.

Ik besefte al snel dat Benjamins verraad niet zomaar een persoonlijke kwestie was. Het symboliseerde iets veel groters: al die vrouwen die waren uitgewist ten behoeve van het succes van anderen. In de rust van mijn nieuwe huis kreeg een idee vorm: mijn vaardigheden omzetten in een project dat dingen kon veranderen, voor mezelf en voor degenen die aan de zijlijn waren gezet.

De geboorte van een project

De weken die volgden werden gekenmerkt door korte nachten en vroege ochtenden. De eerste persoon met wie ik weer contact opnam was Megan Ellis. We ontmoetten elkaar in een klein, discreet café, ver weg van nieuwsgierige blikken. Ze was nauwgezet, briljant en werkte al aan vergelijkbare sporen als die van mij.

« Er is een juiste manier om dingen te doen, » vertelde ze me op een avond. « Het gaat er niet alleen om terug te krijgen wat je is afgenomen, maar om iets op te bouwen dat blijvend is. »

Ze had gelijk. Ik wilde niet alleen terugkrijgen wat van mij was; ik wilde een nalatenschap opbouwen. Zo is Garcia Insights ontstaan. Ik nam contact op met Elena, Sophia en andere bijzondere vrouwen die lange tijd ondergewaardeerd waren in hun vakgebied. Samen legden we de basis voor een structuur waarin het werk van elke vrouw erkend en beschermd zou worden.

Naarmate het project vorm kreeg, werd één ding duidelijk: mijn wraak was niet destructief, maar creatief. Ik transformeerde datgene wat ze hadden proberen uit te wissen in iets solides en blijvends.