Drie maanden later was de rust teruggekeerd.
Marcus was gearresteerd. Zijn netwerk werd ontmanteld. Het bewijs dat via Derek was verzameld, had andere potentiële slachtoffers beschermd. Jake zat een straf uit bij een re-integratieprogramma. Wat Mallerie betreft, ze had alles verloren: haar geld, haar illusies en het vertrouwen van haar zonen.
Ze had meegewerkt met het rechtssysteem en het gebouw verlaten. Voordat ze vertrok, schreef ze me een verontschuldigingsbrief. Nuchter, zonder rechtvaardiging. Te laat, maar oprecht.
Vandaag heb ik mijn appartement gevonden. Ik blijf het gebouw beheren, maar dan anders. Attenter, helderder. Derek komt soms bij me langs. Hij vond een eerlijke baan en bouwde zijn leven weer op.
Ik ben weer alleen, maar niet leeg.
Deze beproeving heeft mij één essentieel ding geleerd: het verschil tussen vrijgevigheid en naïviteit, tussen liefhebben en je ogen sluiten, tussen vergeven en opofferen.
Soms is het verliezen van wat je dacht te hebben de prijs die je moet betalen om te beschermen wat echt belangrijk is.
En die les was meer waard dan al het geld dat ze van me probeerden te stelen.
