Op dat moment kwam dr. Patricia Wells binnen. Zij was de hoofdpsycholoog van de basis en had al eerder met Elena samengewerkt in de veteranenondersteuningsgroepen. Haar aanwezigheid bevestigde dat de functie ook een menselijke en psychologische dimensie had.
« Elena heeft een zeldzaam talent om contact te leggen met militairen die te maken hebben met trauma en een overgangsperiode, » legde Dr. Wells uit. « Deze functie zou haar in staat stellen die vaardigheden op grotere schaal toe te passen. »
Kolonel Hartley leunde iets achterover. « Neem een paar dagen de tijd om erover na te denken. Dit is een belangrijke beslissing. »
Elena knikte. Ze wist al wat ze zou antwoorden.
Nadat Williams en Dr. Wells waren vertrokken, bleef ze even alleen achter om de documenten opnieuw te lezen. Drie dagen eerder had ze nog in de schaduw de lunch geserveerd. Nu werd haar een centrale rol aangeboden in de beveiliging en voorbereiding van de basis.
Twee weken later liep Elena voor de laatste keer door de gangen van gebouw 47 als coördinator van de cateringdiensten. Ze had de functie van medisch begeleider aangenomen, die officieel de daaropvolgende maandag zou beginnen.
Rosa Martinez, zijn voormalige collega, begroette hem met een glimlach vol trots en nostalgie. « De sollicitatiegesprekken voor uw opvolger staan gepland voor dinsdag. Kolonel Hartley wil graag dat u deelneemt aan de selectieprocedure. »
Elena knikte. Ze had gedetailleerde overgangsnotities opgesteld, zoals haar nauwgezette aanpak betaamde.
