Het vonnis was definitief. Het testament werd volledig gehandhaafd. Mijn stiefzoon werd veroordeeld tot het terugbetalen van het geld dat hij in de loop der jaren had geleend. De vernedering was verschoven.
Maar dit verhaal was niet alleen een juridische overwinning. Het betekende mijn terugkeer naar mezelf. Een paar maanden later heropende ik een advocatenkantoor. Ik begon andere vrouwen te verdedigen: weduwen, onzichtbare echtgenotes, vrouwen die te snel tot een rol waren gereduceerd.
Vrouwen die onderschat waren.
Op een dag schreef Trevor me. Hij wilde praten. Niet om ruzie te maken, maar om elkaar te begrijpen. Voor het eerst erkende hij zijn woede, zijn jaloezie, zijn onvermogen om lief te hebben zoals zijn vader dat had gedaan. Het was geen vergeving. Maar het was een begin.
Vandaag, wanneer ik in een rechtszaal sta, vertegenwoordig ik niet alleen een zaak. Ik vertegenwoordig al die mensen die « slechts huisvrouwen » genoemd zijn, alsof dat hun waarde, hun intelligentie en hun kracht tenietdoet.
