Om dit fenomeen te verklaren, vertrouwt Dr. Hameroff op de kwantumfysica. Volgens hem wordt bewustzijn niet simpelweg door de hersenen gegenereerd, maar is het een kwantumfenomeen dat wordt opgeslagen in structuren die microtubuli worden genoemd.
Wanneer iemand sterft, geven deze microtubuli hun « kwantuminformatie » vrij in het universum. Als de patiënt weer tot leven wordt gebracht, kan deze informatie terugkeren naar het lichaam, wat sommige bijna-doodervaringen verklaart. Als de persoon echter niet tot leven komt, blijft zijn of haar informatie in een andere vorm bestaan, wat wijst op de mogelijkheid van een persistentie van bewustzijn.
Een rationelere verklaring?
Ondanks deze boeiende theorieën geven sommige onderzoekers een meer pragmatische verklaring. Volgens hen kan de hersenontlading die na de dood wordt waargenomen het gevolg zijn van een biologische reactie op plotselinge zuurstoftekort, die fungeert als een laatste ademhaling van de hersenen voordat deze volledig wordt uitgeschakeld.
Maar hoe moeten we de verhalen interpreteren van degenen die beweren een « buitenlichamelijke uitgang » te hebben ervaren of een licht aan het einde van een tunnel te hebben gezien? Worden deze illusies veroorzaakt door het gebrek aan zuurstof of een echt venster op een onontdekte realiteit?
