Die dag ging ik naar het graf van mijn moeder. Ik begreep waarom ze alles zo had georganiseerd. Ze wilde dat we wisten wie we waren zonder geld, voordat we ontdekten wat geld ons kon toestaan.
Samen met Tyler hebben we een stichting in zijn naam opgericht, gewijd aan de training en educatie van alleenstaande moeders. Het was onze manier om hem te eren.
Zes maanden later was het vastgoedproject voltooid. Het district werd herboren. Gezinnen kwamen erin. Kinderen speelden in de groene ruimtes. Victoria reed die dag langs. Onze blikken kruisten elkaar kort. Ze zag wat ik aan het bouwen was, zonder haar.
Ze vertrok zonder te stoppen.
De bankkaart die mijn moeder me naliet, gaf me niet alleen toegang tot geld. Ze gaf me vrijheid. De vrijheid om iets goed te bouwen, en bovenal om eindelijk volgens mijn eigen regels te leven.
