Thomas ging naast hem zitten.
« Waarom heb je haar geholpen? » vroeg hij. « Je had kunnen weglopen. »
Noah aarzelde niet.
« Mijn moeder zei dat vriendelijkheid het enige is wat je de wereld niet laat afnemen. »
Thomas brak.
Een Nieuw Begin
Twee weken later kwam Noah weer het huis binnen—niet als een vreemde.
Emma rende naar hem toe.
« Jij bent mijn broer! »
Voor het eerst voelde het woord echt.
Het Hart Dat Bleef
Jaren later viel er zachtjes sneeuw buiten datzelfde huis.
Emma keek naar Noah en vroeg zacht,
« Heb je spijt van die nacht? »
Noah glimlachte.
« Nee. Toen begon mijn leven echt. »
Thomas hief zijn mok.
« Naar het hart dat niet gestolen is. »
En in dat huis was warmte niet langer geleend.
Het was thuis.
