Terwijl ik het gereedschap in mijn nieuwe werkplaats klaarlegde en me voorbereidde op een productieve dag vol creativiteit, dacht ik na over hoe anders mijn leven zich had kunnen ontwikkelen als ik dat gesprek nooit had gehoord. Ik had misschien nog vele jaren moeten zoeken naar goedkeuring die nooit zou komen, mezelf kleiner makend om te voldoen aan verwachtingen die nooit ontworpen waren om te passen bij wie ik werkelijk was. In plaats daarvan was die pijnlijke ontdekking een poort naar vrijheid geworden. Niet de vrijheid van mijn familie waar mijn ouders me als straf mee hadden bedreigd, maar de vrijheid om mijn eigen waarde te definiëren, mijn eigen grenzen te stellen en een leven te creëren dat in lijn is met mijn waarden.
Deze reis was nog lang niet voorbij. Familiewonden helen niet in één seizoen, en patronen die in de loop van decennia zijn ontstaan, kosten tijd en moeite om te veranderen. Er zouden meer moeilijke gesprekken komen, meer grenzen om te handhaven, meer verdriet om de relatie die ik had gewild maar nooit echt had gehad. Maar voor het eerst stond ik die reis als een compleet persoon tegemoet, in plaats van een voortdurende teleurstelling. Ik was Francis Harper, sieradenontwerper en ondernemer, omringd door mensen die alles zagen en waardeerden wie ik was.
Het mooiste cadeau dat ik mezelf afgelopen Kerst gaf, was niet weglopen van de bijeenkomst met mijn familie, maar wandelen naar mijn eigen waarheid
