Op een avond, zittend op een bankje met uitzicht op de ondergaande zon, legde Rex zijn hoofd op Jacks schoot.
« Ik heb je beloofd dat ik je niet zou verlaten, » mompelde hij.
Voor het eerst in jaren voelde Jack zich heel.
Rex was niet zomaar een hond. Hij was het levende bewijs dat ze hadden overleefd.
Samen.
