« Mevrouw Reed, » stond er, « ik ben mijn baan kwijt, maar ik begrijp nu dat wat ik heb vernietigd niet mijn carrière was, maar mijn menselijkheid. Het spijt me enorm. »
Monica las het briefje rustig door, vouwde het op en legde het in een la. Vergeving zou tijd kosten, maar ze geloofde dat verandering begon met verantwoordelijkheid.
Later dat jaar sprak ze op een wereldwijd congres over medische ethiek. Haar stem vulde de zaal.
Vooroordelen in de geneeskunde ontzeggen niet alleen zorg. Ze brengen levens in gevaar. Geen enkel kind zou ooit mogen lijden omdat iemand heeft besloten dat het onwaardig is.
Het publiek stond op en applaudisseerde. Toen de lichten dimden, rende haar zoon naar haar toe en pakte haar hand. « Mam, zijn we nu helden? » vroeg hij.
Ze glimlachte en omhelsde hem. « Nee, mijn liefste, » zei ze zachtjes. « Wij zijn herinneringen. En soms kunnen herinneringen de wereld veranderen.
