Vanaf die dag werd Frank een van ons. Hij deelde onze kersttafel, vertelde over zijn leven, sprak over zijn overleden vrouw en zijn liefde voor kunst. Toch kon ik niet negeren wat hij had meegemaakt.
Na de feestdagen besloten we actie te ondernemen. Samen dienden we een formele klacht in. Het proces was lang en zwaar. Frank moest pijnlijke herinneringen herbeleven, maar hij hield vol.
Enkele weken later bevestigde het onderzoek gevallen van verwaarlozing en misbruik in de faciliteit. Er werden maatregelen genomen en verschillende werknemers werden ontslagen. Toen Frank erachter kwam, was zijn opluchting enorm.
Het leven vond toen een nieuw ritme. Frank heeft een leegte opgevuld die we niet hadden vermoed. Voor mijn kinderen werd hij de grootvader die ze nooit hadden gekend. Voor mij was het een krachtige herinnering aan de kracht van vriendelijkheid.
Op een avond, bij de open haard, kwam Frank terug met zijn koffer. Hij heeft een zorgvuldig verpakt schilderij gemaakt.
« Het behoorde toe aan mijn vrouw, » vertelde hij me. « Hij is erg waardevol. Ik wil dat je het hebt. »
Ik wilde weigeren, maar hij stond erop. « Je hebt me een familie gegeven. Deze kaart kan de toekomst van uw kinderen veiligstellen. »
We gingen uiteindelijk akkoord. De verkoop van het werk veranderde ons leven wezenlijk, maar niets was waardevoller dan Franks aanwezigheid aan onze zijde.
Die kerst leerde me dat een simpele daad van vriendelijkheid veel meer kan veranderen dan een winternacht. Het kan een heel leven veranderen.
