De buren waren sprakeloos. Mevrouw Johnson stapte naar voren, met tranen in haar ogen.
« Heer, heb genade, » mompelde ze. « Jullie zijn onterecht veroordeeld. »
De motorrijders applaudiseerden. De motoren brulden. Maya gilde van vreugde toen er speciaal voor haar een prachtige rode fiets uit de vrachtwagen werd gehaald.
Hawk legde voorzichtig zijn hand op Sienna’s schouder.
« We hebben je auto ook gerepareerd. Die staat om de hoek. »
‘Waarom?’ vroeg ze snikkend. ‘Waarom dit alles?’
« Want vriendelijkheid blijft niet onopgemerkt, » zei Hawk zachtjes. « Lily heeft me dat geleerd. Jij hebt me eraan herinnerd. »
## 6. *Clark House*
Twee maanden later begon de bouw op een leegstaand perceel aan het einde van de straat. Hawk noemde het *Clark House* – een gemeenschapscentrum met voedselhulp, beroepsopleidingen, onderwijsondersteuning en medische zorg.
Sienna werkte nu fulltime voor Lily’s Legacy. Ze bezocht gezinnen, bezorgde boodschappen en hielp alleenstaande moeders met het invullen van aanvragen voor subsidies. Haar eerste begunstigde was de 80-jarige mevrouw Patterson, die haar hartmedicatie halveerde. Diezelfde dag betaalde Hawk haar medicijnen voor drie maanden.
Op de dag van de inauguratie was de hele buurt erbij. De journalisten vroegen Sienna wat het voor haar betekende.
« Het betekent hoop, » zei ze eenvoudig. « Het betekent dat we niet langer tatoeages, kleuren of angst zien, maar mensen. »
