Ze haalde haar laatste acht dollar door de pinautomaat. Maya’s geld voor het ontbijt.
Buiten knielde ze naast de motorrijder.
« Meneer, kauw hier even op. »
Haar lippen bewogen nauwelijks, maar hij gehoorzaamde. Ze bracht het water naar haar mond.
« Kom op. Blijf bij me. »
In de verte begonnen de sirenes te loeien. De hand van de man vond de hare, zwak maar vastberaden.
« Uw naam? » mompelde hij.
— Sienna.
Hij glimlachte even.
« Onthoud die naam, Cole, » fluisterde hij tegen een andere motorrijder die net was aangekomen. « Zeg ze… dat zij me heeft gered. »
De ogen van de jongere jongen fonkelden.
« Je hebt Hawk gered, » zei hij zachtjes.
— Ik heb alleen maar gedaan wat iedereen zou doen.
« Nee, » antwoordde Cole. « De meesten zouden zijn vertrokken. »
—
#3. Het kloppen op de deur
Sienna had de hele nacht niet geslapen. Ze had nog anderhalve dollar over. Bij zonsopgang werd Maya wakker en had enorme honger. Sienna deelde een banaan en wat crackers met haar.
Toen klonk er een klop op de deur.
Mevrouw Johnson, haar bejaarde buurvrouw, stond daar in haar badjas.
— Mijn dochter, ik hoorde dat je gisteravond een van die motorbendeleden hebt geholpen.
Hij kreeg een hartaanval.
