« Ja… Ik begrijp het…, fluisterde ze voordat ze ophing.
Ze staarde woedend naar Noah.
Hij pakte zijn koffer en liep zonder een woord naar de lift.
Achter hem verstijfde Sophie, telefoon in de hand, terwijl het hele personeel het tafereel versteend toekeek.
Een paar minuten later kwam het bevel: een onmiddellijke vergadering in de vergaderruimte.
De regiodirecteur wachtte op hen.
« Sophie Langford, je bent met onmiddellijke ingang ontslagen. Je toegang wordt ingetrokken. De rest van het personeel is geschorst in afwachting van een intern onderzoek.
De woorden vielen als hamerslagen.
Sophie liep het gebouw uit, begeleid door de beveiliging, haar gezicht gehavend, zich ervan bewust dat haar carrière binnen tien minuten was ingestort.
Ondertussen liep Noah stilletjes naar zijn kamer.
Even later werd er op zijn deur geklopt.
Het was Daniel Crawford, regionaal directeur van de hotelgroep.
« Meneer Carter, ik wil u onze oprechte excuses aanbieden. Wat er is gebeurd is onacceptabel.
Noah nodigde hem binnen.
Daniel legde de genomen maatregelen uit: ontslag, schorsingen, een volledige audit van klantklachten, nieuwe verplichte training.
Noah luisterde naar haar en vroeg toen kalm:
« Hoe lang werkt Sophie hier al? »
— Acht jaar.
Noah knikte.
« Dan is het probleem niet nieuw. Ik wil een volledige audit van twee jaar. En echte training, geen decoratieve modules. Respect is niet onderhandelbaar.
Daniel schreef alles op, zichtbaar opgelucht dat hij een duidelijke richting had.
Noah voegde toe:
« Ik wil niet dat zijn leven wordt vernietigd. » Laat haar discreet weggaan. Maar ik wil dat al het personeel precies weet wat er is gebeurd en waarom.
Daniel knikte.
« Natuurlijk.
Noah bleef alleen achter.
Hij haalde een tekening uit zijn koffer: twee glimlachende figuren op een strand, hand in hand. Hij en zijn zoon.
Hij legde het op het bureau en keek uit het raam naar de oceaan.
Hij had nooit iemand willen wegsturen. Hij wilde gewoon slapen, rusten, vader zijn op vakantie.
Maar hij wist één ding: vernedering accepteren zou zijn zoon hebben geleerd dat minachting normaal is.
En dat kon hij niet accepteren.
