Van gevangene tot smokkelaar
Kort daarna vertelde een brief van het Rode Kruis hem dat zijn moeder en jongere broer waren omgekomen bij het bombardement op het rijk van São Paulo. Greta stort in, verteerd door schuldgevoel omdat ze gevoed en beschermd was terwijl haar familie stierf.
Na een periode in een disciplinaire cel na een confrontatie zei Sarah Tanaka simpelweg: overleven is geen keuze, maar betekenis geven aan dit overleven wel. Greta accepteerde toen een missie als tolk voor het R-Cross, eerst vertegenwoordigd in , daarna in Europa.
Ze helpt moeders hun kinderen te vinden, families te herenigen, vertaalt letters en formulieren met bijna obsessieve precisie. Elke zaak is slechts een fragiel draadje, maar sommige leiden tot een heel echte hereniging, vooral in de buurt
Greta begrijpt geleidelijk dat wet en terughoudendheid geen abstracties zijn: ze zijn soms de laatste barrière tussen beschaving en chaos. Het bord vlees dat in Camp Florence werd geserveerd was geen vriendelijkheid, maar een daad van recht. En dit recht veranderde haar leven.
Ze ontkent noch haar pijn, noch haar schuld. Maar ze kiest ervoor om nuttig, precies en menselijk te zijn. Eén vorm tegelijk. Eén woord tegelijk.
Dit verhaal herinnert eraan dat geschiedenis zich niet alleen op het slagveld afspeelt, maar ook daarna — in de stille, alledaagse keuzes die voorkomen dat de wereld terugvalt in haar ergste afgronden.
