Haar hart zonk.
« Hoe kan iemand vergeten een kind te voeden? » dacht ze.
« Kom, laten we iets lekkers voor je zoeken om te eten, oké? »
Camila aarzelde even, maar pakte toen Paloma’s hand.
Een band die geboren wordt
Drie weken gingen voorbij.
Vanaf die eerste dag was Paloma de enige die Camila aan het lachen kon maken.
Het kleine meisje begon beter te eten, rustig te slapen, weer te lachen—en haar lach bracht het huis weer tot leven.
Maar op een regenachtige middag, terwijl Paloma kleren aan het vouwen was in de hoofdslaapkamer, ontdekte ze iets dat alles zou veranderen.
Terwijl ze het bureau van meneer Augusto aan het ordenen was, vond ze een oude telefoon verborgen onder enkele documenten.
Naast het pak stond een klein flesje ongelabelde pillen.
Nieuwsgierig en bezorgd zette ze de telefoon aan.
Er waren veel verwijderde berichten—maar er was er nog steeds één.
En wat ze las, joeg haar rillingen tot op het bot:
« Ze zal zich niets herinneren. Blijf haar elke ochtend de pillen geven. Als het allemaal voorbij is, is de erfenis van ons. »
Getekend: Veronica.
