In werkelijkheid ging alles mis. Ze had het hele jaar als een gek gewerkt, presentaties tien keer herschreven, laat gebleven, haar weekenden opgeofferd. Het doel was om voor het einde van het jaar een promotie te behalen. De functie van hoofd van de verkoopafdeling was bijna van haar; De superieuren lieten duidelijk zijn dat de beslissing was genomen.
Maar december ging voorbij, toen januari, en de promotie kwam nooit. « Een kleine vertraging bij het sluiten van het laatste contract, » legde de directeur uit.
Lena zat op de bank met een kop thee en begon te praten over haar plannen. Hoe ze de beste wimperontwerpster van de stad zou worden, haar eigen salon zou openen, misschien zelfs een keten van salons. Igor knikte en knikte, terwijl Marina doorging met het werk en af en toe op de klok keek.
Om negen uur ‘s avonds was Lena er nog steeds.
« Len, is het niet tijd om naar huis te gaan? » Marina kon zich eindelijk niet meer inhouden.
« Wat kunnen we thuis doen? Mama slaapt, de tv is oud, het internet is traag. Hier kan ik tenminste met mensen praten. »
« Met mensen praten » betekende Igor. Marina was als een onderdeel van de set voor Lena, soms maakte ze lawaai.
Dit duurde de hele lente. Lena begon wel met de lashmaker-training, maar een maand later zei ze dat de trainer haar geen constructieve kennis gaf en dat ze zelf zou trainen. Daarna ging ze op reisbloggen en besloot ze zich te richten op beautyconsultancy.
Igor financierde deze grillen systematisch, maar liet Lena beloven dat ze in ieder geval de training op de wimpers zou afmaken.
Ondertussen zakte Marina steeds dieper in het werk. Toen, in maart, kwam eindelijk waar ze zo lang op had gewacht.
Het contract met een grote klant waar ze zes maanden aan had gewerkt, was officieel op alle fronten gesloten. Een contract van twee jaar, een mooi geldbedrag, prestige voor het bedrijf. De volgende dag riep de directeur haar naar zijn kantoor.
« Marina Sergejevna, gefeliciteerd! Vanaf 1 april ben je officieel verantwoordelijk voor de verkoopafdeling. »
Zijn hart bonsde. Eindelijk!
« En als bonus voor je uitstekende resultaten biedt het bedrijf je een reis naar Turkije aan. Zeven dagen, vijf sterren, alles inbegrepen. Je verdient het. Rust goed uit, er ligt nog veel werk voor je. »
Marina weerhield zich ervan om van vreugde te springen in het kantoor van de directeur. Promotie, bonus en reizen: alles waar ze van droomde.
Zijn collega’s gaven een klein feestje op kantoor. Ze brachten een taart, feliciteerden haar en wensten haar succes. Marina voelde zich als de koningin van de wereld.
Thuis werd ze begroet door Lena die op de bank lag en door een tijdschrift bladerde.
« Oh, onze workaholic is terug! » Lena keek niet eens op. « Igor staat onder de douche. »
« Lena, ik heb nieuws! » Marina kon haar vreugde niet verbergen.
« Hm? »
« Ik ben gepromoveerd! Ik ben nu verantwoordelijk voor de verkoopafdeling! »
« Geweldig, » antwoordde Lena onverschillig terwijl ze de pagina omsloeg.
Op dat moment kwam Igor uit de badkamer.
« Lieverd, heb je iets gezegd? »
« Igor, geloof je het? Ik ben gepromoveerd! En ik kreeg een reis naar Turkije vanwege mijn uitstekende resultaten! »
Igors gezicht lichtte op met een brede glimlach.
« Lieverd, het is geweldig! Ik ben zo trots op je! »
« Gefeliciteerd, » Lena keek eindelijk op van het tijdschrift. « Kalkoen, hè? Geweldig. Wanneer… »
