Hoofdstuk 2: De val
Drie maanden later trokken we in het ouderlijk huis. Een enorm koloniaal landhuis, afgelegen en benauwend.
« Het is voordeliger, » had hij gezegd. « Dan hebben we onze eigen vleugel. »
Dat was fout.
Haar moeder had de touwtjes volledig in handen, zelfs de inrichting van onze kamer. ‘Je hebt geen smaak, lieverd,’ zei ze dan, terwijl ze mijn gordijnen verving door dikke, donkere vitrages.
Ik had moeten vertrekken.
In plaats daarvan raakte ik zwanger.
Toen ik de twee roze streepjes zag, huilde ik van blijdschap. Een baby zou alles oplossen. Daar was ik van overtuigd.
Willow deelde mijn vreugde niet.
« Je bent zwanger, » verklaarde ze koud.
