Ze merkte niet dat haar handen trilden en dat haar blik bezorgd leek.
‘Zijn alle medewerkers vertrokken?’ vroeg hij kalm. ‘Ja, ik ben alleen. Waarom?’
‘Gewoon uit nieuwsgierigheid,’ antwoordde hij… waarna hij haar plotseling met geweld tegen de grote koelkast duwde en de deur dichtsloeg.
Anna liet zich op de grond vallen en schreeuwde: « Wat doen jullie? Laat me eruit! »
« Ik smeek je! » smeekte hij. « Je blijft hier vannacht, » zei hij koud. « Ik hoop dat we elkaar nooit meer terugzien. »
Binnen was het bijna vrieskoud. Anna rilde, schreeuwde en smeekte, maar niemand hoorde haar.
Door de intense stress kreeg ze vroegtijdig weeën.
Ze liet zich op de grond vallen, waarbij ze haar buik beschermde en probeerde wat warmte vast te houden.
Haar man vertrok kalm, ervan overtuigd dat de volgende dag alles een ongeluk zou blijken te zijn.
Niemand zou iets vermoeden, aangezien de koelkast regelmatig door koks wordt gebruikt.
Maar hij wist één ding niet… zijn leven stond op het punt drastisch te veranderen. Een jonge bewaker die dienst had, merkte iets ongewoons op.
