Beneden droegen Jared en Trevor kartonnen dozen richting de uitgang. Diploma’s, ingelijste foto’s van bedrijfsreizen, koffiemokken met motiverende slogans—allemaal verpakt in goedkope rechthoeken van dunne bruine muren. Dingen die hen ooit onaantastbaar deden voelen, leken nu klein en fragiel in hun handen.
Chelsea keek vanaf de balie toe, haar maag geknoopt. Ze herinnerde zich elk woord dat ze tegen Harold had gesproken, elke blik, elke zucht. Ze vroeg zich af of haar tijd ook zou komen. Op een bepaalde manier wist ze al dat het zo was.
Een Nieuwe Standaard
Die middag riep Harold een vergadering van alle handen bijeen in het bedrijfsauditorium. Meer dan honderd medewerkers vulden de stoelen. Het gebruikelijke geluid van gefluisterde grappen en zijgesprekken was verdwenen. Mensen zaten met rechte rug, hun ogen gericht op het kleine podium.
Harold stapte naar voren met zijn versleten kleren, zijn oude aktetas, en een kalme aanwezigheid die nu een ander gewicht droeg.
Hij keek naar de gezichten voor zich. Hij zag angst bij sommigen, nieuwsgierigheid bij anderen, en stille hoop bij enkelen. Hij zag uitputting. Hij zag mensen die hadden geleerd hun hoofd laag te houden.
« Vandaag, » begon Harold, « heb ik veel geleerd over dit bedrijf. Niet uit de spreadsheets of de rapporten. Aan de manier waarop mensen zich gedroegen als ze dachten dat ze niet in de gaten werden gehouden. »
Hij pauzeerde.
« Ik heb geleerd wie respect begrijpt, » vervolgde hij, « en wie het alleen toont aan degenen boven hen. Ik heb geleerd wie iemand voor de lol vernedert, en wie bereid is een simpel glas water aan te bieden. »
Zijn stem was vastberaden, maar zonder haat. Alleen een duidelijke beslissing.
« Vanaf vandaag, » zei hij, « zullen de dingen veranderen. Niet alleen omdat ik de nieuwe eigenaar ben, maar omdat ik weiger een bedrijf te leiden waar een pak belangrijker is dan iemands karakter. Vanaf nu zal iedereen hier—iedereen—met dezelfde waardigheid worden behandeld. Van degene die ‘s nachts de vloeren schoonmaakt tot degene die de grootste contracten tekent. »
In de middelste rijen staarde Megan naar haar handen, overweldigd.
