Toen stapte Mark naar voren. Hij ging het podium op en legde een stevige hand op de schouder van onze zoon, een gebaar dat zowel beschermend als plechtig was. Toen draaide hij zich naar de kamer.
« Mijn vrouw zal deze kamer niet vernederd verlaten, » zei hij. « Nooit meer. »
Hij staarde naar Hailey, zijn kaak gespannen.
« Als je die dingen hebt gezegd, ben je hem een excuus verschuldigd. Nu onmiddellijk. »
Hailey’s neusgaten trilden.
« Het is mijn bruiloft. Ik ben de bruid. »
Lucas keek haar recht in de ogen, door zijn tranen heen.
« En jij bent slecht. »
De spanning brak scherp, als een te strak draadje.
En op dat precieze moment ontplofte alles.
