Een zorgvuldig opgebouwd plot
Ik heb mijn volgende voogdij opgezegd, iets wat ik acht jaar lang nooit had gedaan. Ik heb het hele weekend de opnames geanalyseerd.
Wat ik ontdekte maakte me misselijk.
Patricia kwam minstens twee keer per week bij ons thuis, altijd tijdens onze werktijd, altijd alleen aan het begin. Op 3 oktober had ze een hotelbon in Simone’s jaszak gestopt. Op de 7e, een mannenhorloge achter huishoudelijke producten. Op de 10e kwam ze met mijn jongere broer, Cameron.
Ze werkten samen. Hij was aan het filmen terwijl zij de herenkleding aan het ordenen was. Ze bespraken de locatie en discussieerden of er een stropdas in de kast of in de ladekast moest worden gelegd.
De camera legde hun gesprek vast.
Patricia sprak over Simone als een manipulator. Cameron sprak over de bescherming van familiebezittingen. Ze lachten. Ze vierden hun plan. Patricia zei dat er een « interventie » gepland was voor de volgende zondag, dat ze nu genoeg bewijs had om mij te laten geloven in de ontrouw van mijn vrouw.
Ze verlieten het huis tevreden, nadat ze hun styling hadden verfijnd.
Ik documenteerde alles: video’s, audio’s, precieze chronologie. Ik vond negen voorwerpen verstopt in onze kamer. Er zat zelfs een prepaid telefoon verstopt onder het matras, met zorgvuldig samengestelde nepberichten.
Alles was ontworpen om een onweerlegbare zaak te creëren.
Op zondagochtend belde ik mijn tante Teresa, de zus van mijn moeder, de enige die Simone altijd had gesteund. Ik heb hem alles laten zien.
Ze was geschokt.
Ze legde me uit dat Patricia al soortgelijke obsessieve gedragingen met mijn vader had gehad vóór zijn dood. Dat ze nooit had geaccepteerd dat ik mijn eigen leven opbouw. Simone was niet het probleem. Zij was het symbool van mijn vrijheid.
Teresa adviseerde me te wachten op de operatie.
Om Patricia zichzelf aan iedereen te laten onthullen.
Simone kwam die avond terug uit Boston. Ik heb het haar op het vliegveld verteld. Ze was van streek, geschokt, boos. Ze wilde meteen de politie bellen. We besloten het plan te volgen.
Om 20.00 uur was het hele gezin in onze woonkamer.
Patricia speelde de bezorgde moeder. Cameron bracht het valse bewijs naar boven. Ze vertelden hun versie.
Ik deed alsof ik geschokt was.
Toen opende ik mijn computer.
En ik begon met de video’s.
