Voorzichtig opende ik het deksel verder, en de beertjes kropen er één voor één uit. De moeder hield ze nauwlettend in de gaten, zonder een stap in mijn richting te zetten. Toen het laatste jong eruit was, renden ze meteen naar haar toe.
De berin keek me aan, alsof ze wilde controleren of alles in orde was, en leidde daarna langzaam haar familie terug het bos in.
Ik bleef nog lang staan, terwijl ik probeerde te begrijpen wat er zojuist was gebeurd. En ik besefte één ding: we denken altijd dat dieren een bedreiging vormen, maar op dat moment zag ik hoe zorgzaam en bijna menselijk ze kunnen zijn in hun liefde voor hun kinderen.
