Toen we zagen dat een klasgenoot geen lunch meenam, pakten we er elke dag een extra in. Jaren later belde ze om te vertellen dat vriendelijkheid haar levensdoel was geworden.
Het was niet één groot moment waardoor ik haar opmerkte, maar juist de stille momenten. De momenten waar de meeste mensen achteloos aan voorbijgaan. Elke dag tijdens de lunch zat ze aan hetzelfde uiteinde van onze kantinetafel, keurig in haar vel, haar handen gevouwen alsof ze op iets wachtte dat nooit kwam. Terwijl de rest … Lire plus