« Wat heb je gedaan? » vroeg ik, mijn hart zonk.

Hij kneep in mijn hand.

« Wat een familie die probeert de vrouw van wie ik hou te vernietigen, verdient. »

Wat er in de weken daarna gebeurde, veranderde ons leven voorgoed.

Greta en Eliza werden onmiddellijk opgeroepen. De politie had genoeg bewijs gevonden om een strafzaak te openen. Maar er was nog iets anders dat ik niet wist: een erfenis.

Lars sprak nooit over zijn vader omdat hun relatie altijd gespannen was geweest. Maar voordat hij stierf, liet de man een aanzienlijke investering achter in Lars’ naam… en een clausule:

« Elk familielid dat zijn vrouw of nakomelingen schade toebrengt, wordt automatisch uitgesloten van het familiebezit. »

Greta en Eliza wisten dit.

Daarom haatten ze me.

Daarom probeerden ze ons altijd uit elkaar te halen.

Toen de clausule werd geactiveerd door de klacht van Lars… Ze zijn alles kwijtgeraakt.

Ik zag ze weken later in de rechtbank. Greta zag er meteen oud uit. Eliza, uitgeput zonder make-up, zonder de arrogantie die haar altijd had gekenmerkt.

« Ben je nu gelukkig? » spuugde Greta terwijl Lars en ik voorbij liepen.

Lars staarde haar zonder te knipperen aan.

« Nee. Maar ik ben in vrede. »

Het proces verliep snel. Het bewijs was overweldigend: getuigen, foto’s van de aanval, medische rapporten en jarenlange opnames.

De rechter oordeelde:
« Straatverbod, boete voor schadevergoeding en strafrechtelijke aanklachten wegens het aanvallen van een zwangere vrouw. »