2. Huis op nummer 44
Enkele uren later kwam Dr. Michael Harris, de dienstdoende kinderarts, de kamer binnen met Dana Lee, een maatschappelijk werker, die een aktetas onder haar arm droeg.
Hoi Lily. We willen gewoon een paar vragen stellen om je moeder te helpen, oké?
Bekijk meer
No Word
No
Word Family Games
Lily drukte haar knieën tegen haar borst, alert. « Ga je ons scheiden? »
Dr. Harris knielde neer zodat hun ogen op hetzelfde niveau waren. « Niemand scheidt ons. We willen gewoon begrijpen wat er is gebeurd. »
Lily aarzelde. « Kan iemand mijn moeder helpen wakker te worden? »
Dana en de dokter wisselden stille blikken uit—blikken die alles zonder woorden zeggen.
« Er zijn nu mensen in je huis, » zei Dana zacht. « Ze doen alles wat in hun macht ligt. »
Bekijk meer
Familiespellen
Geen woord
Geen
woord Lily knikte langzaam en haalde een verkreukeld stuk papier uit haar zak. « Dit is ons thuis, » fluisterde ze. Er stond een wankele tekening: een blauw huis, een grote boom en het nummer 44 in oneven getallen.
« Ik stopte dit nummer in mijn zak zodat ik de terugweg niet zou vergeten, » zei ze.
Dr. Harris’ keel trok samen. « Hoeveel mijl heb je gereden, Lily? »
Ze dacht even na. « Totdat de zon moe wordt en de sterren verschijnen. »
Bekijk meer
Without a Word Family
Games
Without a Word
Later die avond volgden agent Daniel Cole en rechercheur James Rowe de sporen die haar tekening had achtergelaten langs een zandweg aan de rand van de stad. Ze vonden het: een klein blauw huisje met een vervallen hek, stil staand in het middaglicht.
Er viel stilte binnen. Pakjes melkpoeder en lege babyflesjes, zorgvuldig gewassen, werden op het aanrecht gezet om te drogen. Op de koelkast hing een handgeschreven voedingsschema: maten, tijden en markeringen die de baby had gemaakt.
In de kamer vonden ze een bewusteloze maar levende vrouw, Anna Maren, 28 jaar oud.
Bij haar bed lagen vochtige handdoeken, kleine lepels en halfvolle glazen water.
Bekijk meer
No Word
No Word
Familie Spellen
Bekijk meer
Kruiwagenvoedingsfles
Babyfles
Fles
Kruiwagen
Familiespellen
« Ze probeerde haar familie in leven te houden, » zei Rowe kalm. Familiespellen
Bekijk meer
flesvoeding
Flesfles
Kruiwagens babyflessen
Familiespellen
kruiwagen
« Nee » – antwoordde agent Cole onverstaanbaar. « Zijn dochter heeft het gedaan. »
Bekijk meer
No Word Family Games
No Word
3. De waarheid achter stilte.
Terug in het ziekenhuis bekeek Dr. Harris Anna’s dossiers. Ernstige uitdroging, ondervoeding en complicaties geassocieerd met onbehandelde postnatale depressie. Hij keek naar verpleegster Helen en zuchtte. « Als dit meisje haar niet altijd water had gegeven, was ze hier niet meer geweest. »
De volgende ochtend, toen Lily wakker werd, ging Helen met een glimlach naast haar zitten. « Ze hebben je thuis gevonden, lieverd. Je moeder ligt nu in een ander ziekenhuis. Dokters helpen haar wakker worden. »
« Slaapt ze nog? » vroeg Lily zacht.
Bekijk meer
Family Games
No Word No
Word
« Ja, maar toen ze haar ogen opende, zei ze jouw naam. »
Lily staarde een lange tijd naar het plafond. « Ik heb geteld hoe vaak ik geprobeerd heb haar wakker te maken. Ik gaf haar water met een lepel, net zoals ze me had laten zien hoe het met baby’s moest. »
« Je hebt alles goed gedaan, » zei Helen, terwijl ze haar tranen tegenhield. « Je hebt ze allemaal gered. »
Die middag kwam een kinderpsycholoog, Dr. Raquel Stone, naar Lily’s kamer met een klein set poppen.
„Czy możesz mi pokazać, jak wyglądał normalny dzień w domu?” – zapytała.
Lily starannie ułożyła lalki: matkę i jej trójkę dzieci. „W dobre dni mama wstawała wcześnie i śpiewała, karmiąc niemowlęta” – wyjaśniła. „Ale czasami czuła się zbyt ciężko na sercu. Przynosiłam jej herbatę i dbałam o to, żeby niemowlęta były spokojne”.
Doktor Stone zauważył, że Lily zawsze umieszczała swoją lalkę między matką a dziećmi, jakby była mostem, który ich łączy.
„To dużo dla kogoś w twoim wieku” – powiedziała cicho.
Lily wzruszyła ramionami. „Mama mawiała, że urodziłam się z duszą staruszki”.
4. Je eigen huis
Weken zijn voorbijgegaan. Anna kwam langzaam weer bij bewustzijn en begon aan een lange herstelperiode.
Er was echter een probleem: ze had maanden revalidatie nodig. Ondertussen hadden de kinderen een veilige plek nodig.
Die nacht kon verpleegster Helen geen oog dichtknijpen. Haar huis was al jaren stil sinds de dood van haar man. Ze was veertig jaar verpleegkundige en hielp andermans kinderen te herstellen. En nu kon ze niet stoppen met denken aan dit kleine meisje met dappere ogen.
De volgende ochtend klopte Dr. Harris op de deur van haar kantoor.
« Ik was al een erkend pleeggezin, » zei ze. « Mijn vergunning is nog steeds geldig. Ik wil Lily en de tweeling naar huis brengen. » Familiespellen
Hij keek verrast op. « Het is een belangrijke beslissing, Helen. »
« Ik weet het, » zei ze eenvoudig. « Maar deze kinderen moeten bij elkaar blijven. En misschien… Ik heb ze ook nodig. »
Een week later trok Lily in in Helens warme huis aan Maplewood Street. De logeerkamer heeft een make-over ondergaan: kleurrijk beddengoed, een klein tekenbureau en planken voor speelgoed. De tweeling sliep aan de overkant van de gang, in de kinderkamer, badend in licht en warmte.
De eerste paar nachten sliep Lily nauwelijks. Af en toe sloop ze op haar tenen de babykamer binnen, om te controleren of ze goed ademden. Helen vond haar daar, zachtjes zingend.
Op een avond, terwijl Lily de tweeling naar bed bracht, zei Helen: « Je moeder voelt zich elke dag sterker. »
« Wanneer kan ik haar zien? » vroeg Lily.
« Komt binnenkort. En ze zal zo trots op je zijn. »
