Soms wordt een spontane, bijna instinctieve beweging het startpunt voor een onverwachte verandering. We bieden een glimlach, een service, een beetje niets… zonder zich de golf voor te stellen die het kan veroorzaken. Dit verhaal is het stralende bewijs hiervan: dat van een jonge werknemer, een klant met een vermoeide blik en een klein voorwerp met een stille belofte. Een verhaal waarin vriendelijkheid stroomt, zelfs als alles gesloten lijkt.
Wanneer een eenvoudige dienst een daad van moed wordt,

Die dag was het stil in de bakkerij, bijna te stil. Een zwangere vrouw duwt de deur open, kijkt aarzelend. Ze vraagt nederig om een brood, maar geeft toe dat ze het niet kan betalen. Voor haar voelt de jonge verkoopster Camille een instinctieve impuls: ze geeft haar een brood dat nog warm is, simpelweg uit menselijkheid. In ruil daarvoor biedt de klant, Élise, hem een klein haarspeldje aan, een bescheiden voorwerp maar gegeven met een dankbare glimlach: « Je zult het ooit nodig hebben. »