Het was 3:17 uur ‘s ochtends in Chicago en de temperatuur was gedaald tot -15°C.

Ik ben agent Jake Miller. Ik heb veel dingen gezien in deze branche: auto-ongelukken, inbraken, vechtpartijen. Je leert je emoties te doven. We moeten wel, anders kunnen we dit werk niet doen.

Maar niets had me voorbereid op wat ik die avond achter een container vond.

Mijn partner, Sarah, reed in de politiewagen. We reden langzaam door een rustige woonwijk, de verwarming stond op volle kracht maar net genoeg om de kou te weerstaan.

« Wacht, » zei ik, terwijl ik door het matglas keek. « Stop de auto. »

Er zat een kartonnen doos achter een vuilnisbak in de oprit. Het lag half begraven onder de sneeuw.

Ze leek… Misplaatst.

Ik ging de bijtende wind in. De lucht brandde in mijn longen. Ik heb de doos verlicht met mijn zaklamp.

Mijn hart stopte.

Een puppy.

Misschien zes weken. Witte jas. Klein. Hij bewoog niet. Hij was in zichzelf gevouwen, stijf als ijs.

« Oh nee, » fluisterde ik.

Ik nam hem in mijn armen. Hij was zo hard als een steen. Geen polsatie onder mijn handschoenen. Ik deed mijn handschoen uit en legde mijn hand op zijn borst.

Koud. Zo koud. Maar toen… Een trillende kleine pulsatie. Boem… boem…

« Hij leeft! » riep ik naar Sarah terwijl ik naar de auto rende. « Maar nauwelijks. Hij is onderkoeld. Het opvangcentrum is aan de andere kant van de stad, Sarah. Hij zal dood zijn voordat we er zijn. »

Ik drukte hem tegen mijn borst, precies op het niveau van mijn badge, in een poging wat van mijn warmte te delen. Zijn ademhaling was zwak, een schorre geluid dat me doodsbang maakte.

We hadden een warme plek nodig. Onmiddellijk.

« Agent, waar gaan we heen? » vroeg Sarah, paniek in haar stem.

Ik keek naar het huis twee deuren verderop. De enige met een licht aan.

« Stop daar, » zei ik.

« Jake, dit is het huis van Silas, » zei Sarah. « De man die een hekel heeft aan agenten? Degene die iedereen haat? »

Silas was een Vietnamveteraan die als een kluizenaar leefde. Hij stond erom bekend dat hij tegen politieagenten schreeuwde die te dicht bij zijn ingang parkeerden. Hij was de gemeenste man in de buurt.