Opgroeien met een moeder die meer pijn doet dan ze geruststelt, het staat niet in een sprookje… En toch is dit de realiteit van veel mensen. Van buitenaf lijkt alles misschien « normaal »: geen geschreeuw in het openbaar, geen scènes, soms zelfs een familie die benijdenswaardig lijkt. Maar vanbinnen zijn er kleine zinnen die prikken, die angst om teleur te stellen, het gevoel nooit genoeg te zijn. Als je een moeder had die woorden als onzichtbare wapens gebruikte, zullen sommige dingen in dit artikel je waarschijnlijk vreemd bekend voorkomen…

Wanneer geweld in woorden is… en stiltes

Emotioneel misbruik beperkt zich niet tot schreeuwen of beledigingen. Het kan ook de vorm aannemen van onverschilligheid, subtiele waardevermindering, constante vergelijkingen, schuldgevoelens of het terugtrekken van affectie om te « straffen. » Omdat er geen zichtbare sporen zijn, denken we vaak dat « het niet zo erg was ». Toch registreert de hersenen alles: permanente spanning, angst om fout te gaan, de indruk van thuis op eieren lopen.

Dit soort klimaat laat blijvende sporen achter in de volwassenheid: moeilijkheid met vertrouwen, voortdurende behoefte aan goedkeuring, neiging om te veel excuses aan te bieden… of soms de indruk van emotioneel « verdoofd » zijn.