Hoofdstuk 1: De Afwezigheid

Het begon allemaal met een simpel bericht: « Ik ga een week weg. Houdt toezicht op kinderen. Geen woorden van liefde, geen geld, niets. Eén week werd twee, toen vier, toen negen.

Mijn naam is Hannah, ik ben negentien jaar oud, en ik ben de leider geworden van vijf kinderen die aan hun lot zijn overgelaten. Mijn moeder had ons in de steek gelaten. De angst voor de jeugdzorg deed mijn maag dicht, maar ik moest handelen. Ik heb mijn oudere broer, Matt, gebeld. Hij kwam meteen terug, besluitend dat onze moeder nooit meer iets te zeggen zou hebben.

Hoofdstuk 2: De Reconstructie

Het huis was totale chaos: ondervoede kinderen, verstoorde slaap, te late vaccinaties. We hebben regels, maaltijden, een ritme vastgesteld. De zevenjarige Sophie was vergeten hoe ze moest slapen; Ik wiegde haar elke avond en beloofde dat ik haar nooit zou teleurstellen.

Dankzij de hulp van de sociale dienst en Matts aanwezigheid begonnen we te overleven. Elke kleine vooruitgang, elke teruggewonnen glimlach was een overwinning.