Op een koele herfstochtend in het centrum van Chicago weerkaatste de zon op de glazen gevels van wolkenkrabbers en luxe appartemententorens. Binnen in de Grand Summit Bank waren makelaars in elegante pakken druk bezig van het ene kantoor naar het andere, hun schermen toonden aandelenkoersen, beleggingsgrafieken en dringende e-mails. De sfeer was rijk en efficiënt, totdat de hoofdingang openging en een klein meisje, alsof het uit een andere wereld kwam, binnenkwam. Haar naam was Arya Nolan, en op elfjarige leeftijd zag ze er veel ouder uit, zo uitgeput was ze.

Zijn wangen waren stoffig, zijn shirt tot op het bot versleten, en zijn ogen donker, omringd van honger. Ze klemde een vervaagde witte plastic bankkaart vast als de laatste stalmarker die ze nog had. Het was van haar moeder, die inmiddels verdwenen was, en Arya had de afgelopen maanden in schuilplaatsen, verlaten gebouwen of op de achterbank van bussen doorgebracht. Kinderen van zijn leeftijd zaten op school. Arya zwierf door de straten, met alleen een souvenir en deze kaart als haar bezittingen. Eerder die dag had ze haar besluit genomen: ze zou eindelijk ontdekken of de kaart enige waarde had, of dat de laatste woorden van haar moeder erover slechts een ijdele hoop waren.

De bewaker bij de ingang staarde haar aan terwijl Arya aarzelde in de enorme hal. Marmeren vloeren, kristallen kroonluchters en luxueuze leren fauteuils gaven de kamer een buitenaardse sfeer. Klanten en medewerkers wisselden verbaasde blikken uit en vroegen zich af wat een dakloos kind zou willen in een plek die voor de rijken is ingericht.

Elena Reyes, een meelevende bankier, merkte Arya alleen op en liep voorzichtig naar haar toe. Arya fluisterde dat ze het saldo van haar rekening moest weten. Elena kon de archieven van haar functie niet beheren, dus nam ze het kind mee naar de overkant van de gang naar de privéterminal van Maxwell Grant, een van de invloedrijkste financiële tycoons van het land. Maxwell was een buitengewoon personage, zelfverzekerd en bekend om zijn onwankelbare arrogantie.

Hij keek naar Arya en lachte, denkend dat het een vergissing was. Een miljardair die de rekening van een vies en trillend kind controleert? Nog steeds geamuseerd stak hij zijn kaart in de terminal.