Daardoor verandert liefde van een vrijwillig gegeven band in een verplichting. En wanneer liefde verplicht voelt, kan afwijzing ontstaan—niet door een gebrek aan genegenheid, maar door de druk van het gevoel van schuld.

6. Een cultuur die op het zelf is gecentreerd

De moderne samenleving legt sterk nadruk op directheid, persoonlijke vervulling en individueel comfort. In zo’n context verliezen relaties die geduld, uithoudingsvermogen en langdurige betrokkenheid vereisen vaak aan prioriteit.

Moederliefde—stabiel, voorspelbaar en stil—worstelt om te concurreren in een wereld die nieuwigheid en constante stimulatie beloont. Dit betekent niet dat het geen waarde heeft, alleen dat het vaak terzijde wordt geschoven.

7. De onuitgesproken wonden die zijn doorgegeven

Veel moeders waren ooit dochters die zich onzichtbaar, niet gewaardeerd of emotioneel verwaarloosd voelden. Wanneer ze moeder worden, proberen ze onbewust die oude wonden te helen door meer te geven dan gezond is, in de hoop van hun kinderen te krijgen wat ze nooit hadden.

Wanneer de identiteit van een vrouw volledig verbonden raakt met het moederschap, voelen haar kinderen de emotionele afhankelijkheid. Zelfs als ze het niet kunnen verwoorden, voelen ze zich verantwoordelijk voor haar geluk. Afstand wordt dan een onbewuste manier om te zeggen: « Ik kan dit gewicht niet dragen. »